Κυριακή 22 Ιουνίου 2008

Σχετικά με τις γερμανικές επανορθώσεις του πολέμου

Το παρακάτω κείμενο το λάβαμε με e-mail από τον ΝΤΑΝΤΟΝ και το αναδημοσιεύουμε ευχαρίστως.


ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΙΚΕΣ ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΕΙΣ – ΟΙ ΑΣΤΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΗΓΕΣΙΕΣ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΔΩΝ ΚΑΙ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΗΣ "ΛΗΘΗΣ"...

από τον ΝΤΑΝΤΟΝ

Στη μνήμη του Γιάννη Σταμούλη




Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ...ΕΙΝΑΙ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΛΗΘΗ... Μίλαν Κούντερα.

Από τους 800ους Γερμανούς στρατιωτικούς που είχε ασκήσει δίωξη το μεταπολεμικό "Ελληνικό Γραφείο Εγκληματιών Πολέμου ", για την γενοκτονική δράση τους στην Ελλάδα, η οποία είχε σαν αποτέλεσμα την ισοπέδωση και το κάψιμο 2500 (!) χωριών, 50000 εκτελέσεις μαχητών και αθώων πολιτών και τον θάνατο 300000 ανθρώπων από την πείνα (λοιμό) τον χειμώνα του 1941, αλλά και μέχρι το 1945 και δεκάδες χιλιάδες σωματικά ανάπηρους και ψυχικά ασθενείς, ΔΕΝ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΘΗΚΕ ΚΑΝΕΝΑΣ!

Υπολογίζεται πως εξοντώθηκε το 12% των Ελλήνων. Το 8% από τις δολοφονίες - εκτελέσεις και την πείνα, αλλά και ένα 4% από τις υπολειπόμενες γεννήσεις που δεν έγιναν, λόγω των ασθενειών - κακουχιών. Πέρα από τις καταστροφές των δημόσιων υποδομών και των ιδιωτικών περιουσιών τις οποίες η "Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων" (1947) αναγνώρισε μια συνολική μελλοντική απαίτηση για Επανορθώσεις-Αποζημιώσεις ύψους 8,5 δις δολαρίων, ΑΓΟΡΑΣΤΙΚΗΣ ΑΞΙΑΣ ΤΟΥ 1938 (!), χωρίς να αναγνωρισθούν τα "διαφυγόντα κέρδη" για τις επόμενες δεκαετίες (!). Η Ελλάδα ζήτησε τότε την αναγνώριση αποζημιώσεων ύψους 14 δις δολαρίων.

Το 1959, η κυβέρνηση Κ. Καραμανλή, υποχρεώθηκε από την "δημοκρατική" Γερμανία ΝΑ ΚΛΕΙΣΕΙ - αναστείλει την λειτουργία του Ελληνικού Γραφείου Εγκληματιών πολέμου (με προϊστάμενο τον Εισαγγελέα Ι. Τούσση) και να στείλει τους 800 φακέλους στην "Δικαιοσύνη" της τότε Δυτικής Ομοσπονδιακής Γερμανίας, ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΟΤΙ ΘΑ ΑΣΚΗΣΟΥΝ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ ΟΜΟ-ΕΘΝΕΙΣ ΤΟΥΣ, επειδή είναι, τώρα πια είναι "δημοκράτες"! Παράλληλα η κυβέρνηση Καραμανλή υποχρεώθηκε να ΑΜΝΗΣΤΕΥΣΕΙ και να στείλει τον σε 25 χρόνια καταδικασμένο Μάξ Μέρτεν (για τις δολοφονίες και την ληστεία των Εβραίων της Θεσσαλονίκης) στη Γερμανία "για να εκτίσει την ποινή του εκεί!

Η συνέχεια ήταν η "δημοκρατική" Γερμανία ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΠΑΛΛΑΞΕΙ ΟΛΟΥΣ (!) ΜΕ "ΒΟΥΛΕΥΜΑΤΑ" με το "ατράνταχτο νομικό επιχείρημα" ΟΤΙ ΟΛΑ ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ (ΚΑΙ ΤΟ ΞΕΚΥΛΙΑΣΜΑ ΕΓΚΥΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ) ΑΠΟΤΕΛΟΥΣΑΝ ΝΟΜΙΜΑ "ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΑ ΑΝΤΙΠΟΙΝΑ" ΓΙΑ ΤΗ ΔΡΑΣΗ "ΑΝΤΑΡΤΩΝ" (ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΧΙΤΛΕΡΙΚΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΓΙΑ 50 ΕΚΤΕΛΕΣΕΙΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΓΕΡΜΑΝΟ ΠΟΥ ΣΚΟΤΩΘΗΚΕ ΑΠΟ ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΟΥΣ!).

Ο Καταδικασμένος (1958) από Ελληνικό Δικαστήριο Εγκληματιών Πολέμου (Στρατοδικείο) Μάξ Μέρτεν αφέθηκε ελεύθερος και απελάθηκε στην πατρίδα του για να πάρει στη συνέχεια αποζημίωση και σύνταξη από το Γερμανικό κράτος "για την άδικη μεταχείριση του στην Ελλάδα"! Πέθανε "πλήρης ημερών" το 1972, αφού προηγουμένως είχε απαλλαχθεί και αυτός για την δράση του στην Ελλάδα με "βούλευμα", παρά την υπόσχεση της Γερμανίας ότι θα τον δίκαζε και θα τον φυλάκιζε…

Σήμερα κάποιοι "μάγκες" ψάχνουν, βάσει αφηγήσεων και εξομολογήσεων του Μ. Μέρτεν, να βρουν ακόμα τον "θησαυρό των Εβραίων" στους βυθούς της Φοινικούντας στη Μεσσηνία... Με την υπόσχεση του Ελληνικού κράτους πως ότι βρεθεί θα το μοιραστούν οι Έλληνες χρυσοθήρες, σαν "εύρετρα", και το Κεντρικό Ισραηλητικό Συμβούλιο της Ελλάδας …, λες και είναι σίγουρο πως ότι απέκρυψαν οι Γερμανοί από τις ληστείες στην Ελλάδα ανήκε μόνο στους Εβραίους συμπολίτες μας της Θεσσαλονίκης… Στην έκθεση του Νίκου Καζαντζάκη για το δολοφονικό όργιο των Ναζί στην Κρήτη αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι οι Γερμανοί αφαιρούσαν, μάζευαν, ακόμα και τα χρυσά δακτυλίδια και δόντια από τα θύματα τους!

Το "κερασάκι" στην ιστορία, που αξίζει να το αναφέρουμε, είναι ότι λίγο πριν σταματήσει η Ελλάδα ΜΕ ΝΟΜΟ (το 1959, Νόμο που δεν τον κατάργησε, για λόγους τιμής και αξιοπρέπειας η Μεταπολιτευτική "Δημοκρατία μας"), τη δίωξη και την φυλάκιση Γερμανών Εγκλ. Πολέμου, και πριν Αμνηστευτεί ο Μ. Μέρτεν (με ένα άλλο "επείγοντα" Νόμο επίσης το 1959), ο τελευταίος μέσω των Γερμανικών Μ.Μ.Ε. ("Spiegel", "Hamburger Echo", 1959-1961) είχε καταγγείλει πως " θυμήθηκε κάποιον Κωνσταντίνο Καραμανλή, δικηγόρο στο επάγγελμα, που συνεργαζόταν με το Γερμανικό στρατηγείο της Θεσσαλονίκης στην κατάδοση Ελλήνων Αντιστασιακών, και είχε μάλιστα "αποζημιωθεί" με ένα κατασχεμένο Εβραϊκό κατάστημα υφασμάτων. "Θυμότανε" μάλιστα ο Μ.Μ. ότι υπήρχε και μία "φωτογραφία" που έδειχνε την γυναίκα του τότε Καραμανλικού υπουργού "δικαιοσύνης", την περιώνυμη "Δοξούλα" Μακρή, να γιορτάζει πρωτοχρονιά του 1943 στο γερμανικό στρατηγείο, όπου ήταν γραμματέας. Μιλούσε επίσης και για την ύπαρξη "και άλλων φωτογραφιών…".

Λίγο αργότερα οι δημοσιεύσεις σταμάτησαν (1961) με παράκληση του Γερμανικού ΥΠΕΞ, "για να μην βλαφτούν οι φιλικές σχέσεις με την σύμμαχο Ελλάδα"...

Σταμάτησε όμως και η "Αριστερά" να αναφέρεται σε αυτά τα γεγονότα, ιδιαίτερα μετά από την "μεταπολίτευση" ("Καραμανλλήγς η Τανκς ") για λόγους διαφύλαξης και αποκατάστασης της "εθνικής ομοψυχίας" και της "λήθης στο παρελθόν"... (Δεν θα μας λέτε εσείς "Εαμο-Βούλγαρους", δεν θα σας λέμε εμείς "Γερμανό-Τσολιάδες")...

Το 1977 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έλαβε στο Άαχεν το παράσημο του θεμελιωτή της "Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, του Γερμανικού Έθνους", του "Μεγάλου Καρόλου" ("KARLSPREIS"). Μια τιμή που την αποδίδουν οι Γερμανοί σε όλους τους καλούς τους φίλους που πολεμούν για το γερμανικό όραμα της "Ενωμένης Ευρώπης" (Με Χίτλερ ή χωρίς Χίτλερ)...

Για να καταλάβουμε το τι σημαίνει να κλείνει ΑΠΟ ΤΟ 1959 (!) ΤΟ Ελληνικό Γραφείο Εγκληματιών Πολέμου, και να σταματά η εκδίκαση Γερμανών στην Ελλάδα, θα πρέπει να το συγκρίνουμε με το γεγονός ΟΤΙ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ , 68 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΝΑΡΞΗ ΤΟΥ " Β΄Π.Π.", λειτουργούν ΑΚΟΜΑ τα αντίστοιχα Γραφεία Ε.Π. στις ΗΠΑ, Γαλλία, Αγγλία, Ιταλία και Αυστραλία ΚΑΙ ΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑ, και όποτε εντοπίσουν κάποιον, ενεργό τότε, Ναζί τον δικάζουν, έστω και εάν είναι σήμερα "χούφταλο" των 90 -100 χρονών, διότι σύμφωνα με τις διακηρύξεις του ΟΗΕ τα "Εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας" δεν παραγράφονται!

Αυτή η θλιβερή πραγματικότητα συμπληρώνεται ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΩΝ "ΓΕΡΜΑΝΙΚΏΝ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΩΝ - ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ ΤΩΝ ΕΞΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΩΝ ΔΑΝΕΙΩΝ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟ Γ΄ΡΑΪΧ ". Μιλάμε για ποσά που ξεπερνούν τα 100 δισεκατομμύρια δολάρια!

Η ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ – ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΗ αυτή ΚΑΙ Η ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ θα αποτελούσε την μοναδική δικαίωση των αγώνων ΚΑΙ ΤΩΝ ΘΥΣΙΩΝ του Ελληνικού Λαού.

Και όμως η Γερμανία, ασκώντας ιμπεριαλιστική πολιτική, δηλαδή εκβιασμό μεγάλης δύναμης, αρνείται "και να συζητήσει" για αυτό το θέμα. Και το Ελληνικό πολιτικό προσωπικό της και των άλλων ιμπεριαλιστικών χωρών (δηλαδή η "πνευματική" και οικονομική Ολιγαρχία που κυβερνά τη χώρα μας) ακολουθεί τις εντολές των "συμμάχων".

Μπορεί ο Ανδρέας Παπανδρέου, μετά από πολλά χρόνια αβελτηρίας, να αποφάσισε ΣΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΤΟΥ ΛΟΓΟ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ (Μάιος 1995), ΝΑ ΑΝΑΚΟΙΝΩΝΕΙ ΟΛΩΣ ΕΠΙΣΗΜΩΣ - ΟΤΙ ΔΙΝΕΙ ΕΝΤΟΛΗ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΑ ΠΡΕΣΒΗ ΣΤΗ ΒΟΝΝΗ ΝΑ ΥΠΟΒΑΛΕΙ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗ "ΡΗΜΑΤΙΚΗ ΔΙΑΚΟΙΝΩΣΗ" ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΖΗΤΑ ΤΗΝ ΕΝΑΡΞΗ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΟΦΕΙΛΩΝ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ"...

Ο "ευρωπαϊστής" όμως, ο "Συνήθης Κ. Σημίτης", έγραψε και αυτή την πολιτική παρακαταθήκη του πρώην αρχηγού του ΠΑΣΟΚ " εκεί που έγραψε και τις άλλες... Διότι σύμφωνα με τους μάνατζερ του Νέο-Φιλελευθερισμού και του "πολιτικού ρεαλισμού", "πρέπει να κοιτάμε μπροστά", και όχι στο "παρελθόν "για να κτίσουμε τη "δυνατή Ελλάδα"...

Το Καραγκιοζιλίκι αυτό ολοκληρώθηκε από τον "Συνήθη Κ. Σημίτη" όταν έκανε ανοιχτή παρέμβαση στην Δικαιοσύνη, βάζοντας τον άλλο γερμανοσπουδασμένο υπουργό "δικαιοσύνης", τον Μιχ. Σταθόπουλο, να απαγορέψει την κατάσχεση των ακινήτων του Ινστιτούτου Γκαίτε και της Γερμανικής Αρχαιολογικής Σχολής (διάβασε τον "Κυριάκο Σημόπουλο" για τον ρόλο των ξένων αρχαιολογικών αποστολών στην Ελλάδα), υπέρ της αποζημίωσης των θυμάτων του ΔΙΣΤΟΜΟΥ, με μία αναχρονιστική διάταξη του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, που λέει πως ο υπουργός δικαιοσύνης μπορεί να αποτρέψει την εκτέλεση μιας δικαστικής απόφασης "όταν διακυβεύονται οι φιλικές σχέσεις με μία χώρα και το επιβάλει το "εθνικό" συμφέρον... Όπως γνωρίζουμε τα συμφέροντα της Άρχουσας Τάξης μεταφράζονται πάντα σε "εθνικά", δηλαδή "όλων μας"…

Στη συνέχεια ο ίδιος, ο "Συνήθης Κ. Σημίτης", ΕΚΑΝΕ ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΒΑΡΙΑ ΠΡΑΞΗ "ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ" δίνοντας, για πρώτη φορά, ΠΑΡΑΤΑΣΗ ΣΤΗ ΘΗΤΕΙΑ (που είχε λήξει) ΤΟΥ ΤΟΤΕ (2001) ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΣΤΟΝ ΑΡΕΙΟ ΠΑΓΟ, Στέφανου Ματθία, ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΛΑΒΕΙ ο τελευταίος να συγκροτήσει "ΕΙΔΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ" (με "ειδική" σύνθεση) με το οποίο θα ανατρέψει ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ Ο Λ Ο Μ Ε Λ Ε Ι Α Σ (2001) του Αρείου Πάγου, η οποία είχε δικαιώσει την απόφαση του Πρωτοδικείου Λιβαδειάς για καταβολή αποζημιώσεων στα θύματα του ΔΙΣΤΟΜΟΥ, ΚΑΙ ΑΠΟΡΡΙΨΕΙ ΤΗΝ ΕΝΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ η οποία ζητούσε την ακύρωση της απόφασης ΣΤΗ ΒΑΣΗ ΤΟΥ "ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΕΤΕΡΟΔΙΚΙΑΣ", δηλαδή ότι ένα κράτος (η Ελλάδα) δεν μπορεί να δικάσει ένα άλλο κράτος (τη Γερμανία), ακόμα και εάν τα μέλη και τα όργανα του δεύτερου έχουν αδικοπραγήσει στην Επικράτεια του πρώτου!

Το "δίκαιο" ΤΗΣ ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑΣ που διεκδικούν οι ιμπεριαλιστές.

Και έτσι έγινε! Επί κυβέρνησης του "Συνήθη Κ. Σημίτη" και των συνεργατών του ο Πρόεδρος του Αρείου Πάγου ΑΝΕΤΡΕΨΕ την απόφαση της Ολομέλειας ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΠΟΥ ΠΡΟΪΣΤΑΤΟ Ο ΙΔΙΟΣ (στην οποία ο ίδιος είχε μειοψηφήσει!), ΑΠΟ ΕΝΑ ΑΛΛΟ , ad hoc συγκροτημένο "ΕΙΔΙΚΟ" ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ "ΜΕ "ΕΙΔΙΚΗ ΣΥΝΘΕΣΗ" " ΚΑΙ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕ –ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ (!) - ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ "ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΕΤΕΡΟΔΙΚΙΑΣ" - ΔΗΛΑΔΗ ΝΑ ΜΗΝ ΔΙΚΑΖΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!!!

Αποτέλεσμα: Η απόφαση του Πρωτοδικείου Λιβαδειάς, που είχε επιδικάσει
στη Γερμανία την καταβολή 28 δισεκατομμυρίων δολαρίων στους κατοίκους του Δίστομου ΚΑΤΕΛΗΞΕ ΣΤΟΝ ΣΚΟΥΠΙΔΟΤΕΝΕΚΕ της "δυνατής και περήφανης Ελλάδας", ώστε να μην έχουν τα βιβλία της ιστορίας να γράφουν μόνο για τον "Εφιάλτη".Το ίδιο έγινε και με τις περίπου 80.000 αγωγές κατά της Γερμανίας που είχαν υποβληθεί από πολίτες σε όλα τα Πρωτοδικεία της Ελλάδας. ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΑΝ! Μπήκαν "στο αρχείο", χωρίς να φτάσει σχεδόν καμία στο ακροατήριο!

Ένα τεράστιο "αναχρονιστικό", πόσο καλός είναι ο "αναχρονισμός σε μια τέτοια περίπτωση (!) ΚΙΝΗΜΑ που έφερε τις πλατιές μάζες αντιμέτωπες με τη μνήμη για τον ρόλο του Γερμανικού ιμπεριαλισμού απέναντι στην Ελλάδα "θάφτηκε εν τη γενέση του".

Μπροστά σε αυτό το Κίνημα ξεσκεπάστηκε η ξενοδουλεία της Ελληνικής άρχουσας τάξης. Ξεσκεπάστηκαν οι δήθεν "ισότιμες σχέσεις" ανάμεσα στα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης!

Τώρα ζητά η Γερμανία αποζημιώσεις (!) και "επιστροφή" για τους Γερμανούς ομογενείς (VOLKSDEUTSCHE) που εκδιώχθηκαν από τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, ακριβώς επειδή συνεργάσθηκαν με τις Γερμανικές δυνάμεις κατοχής κατά την διάρκεια του Β΄Π.Π.

Σύμφωνα με τις νέες οδηγίες του Γερμανικού Υπέξ δεν υπάρχουν "Νικητές και Ηττημένοι"… "Όλοι οι πόλεμοι είναι κακοί…". Και γι΄αυτό την 8-9η Μαϊου δεν πρέπει να γιορτάζουμε την Νίκη των λαών επί του Γερμανικού ιμπεριαλισμού-μιλιταρισμού, ΑΛΛΑ…"την επέτειο ίδρυσης της "Ε.Ο.Κ.-Ευρωπαϊκής Ένωσης" με μουσική υπόκρουση τον "Ύμνο της Χαράς" του Λ.Φ. Μπετόβεν!

ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΟΝΕΙΔΟΣ - Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΞΕΦΤΙΛΑ...

Έλληνες ΠΡΟΔΟΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ "ΕΛΛΗΝΙΚΗ" -"ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ" (ΔΕΣ ΤΟ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ " ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΡΓΥΡΗ"...) και Ιταλοί επιζώντες από την Ναζιστική θηριωδία προσέφυγαν ΣΤΑ ΙΤΑΛΙΚΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ για την κατάσχεση γερμανικών ακινήτων στην περιοχή του Κόμο.

Μόλις στις αρχές Ιουνίου το Ιταλικό Ανώτατο Δικαστήριο
(αντίστοιχο του Ελληνικου΄Άρειου Πάγου) ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΠΡΟΣΦΥΓΗΣ ΤΟΥΣ ΣΤΑ ΙΤΑΛΙΚΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΑΠΕΡΡΙΨΕ ΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΕΝΣΤΑΣΗ ΓΙΑ "ΕΤΕΡΟΔΙΚΙΑ" (ΔΙΑΒΑΖΕ ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑ). Τα Γερμανικά Μ.Μ.Ε. οργιάζουν και απειλούν!
http://www.spiegel.de/politik/ausland/0,1518,558185,00.html

http://www.sueddeutsche.de/deutschland/artikel/229/178684/?page=16#readcomment

Ναί, η Ιταλία έχει Μπερλουσκόνι...Η Ιταλική δικαιοσύνη είναι αστική... Αλλά δεν έχει Κ. Σημίτη, ούτε Στ. Ματθία, ούτε Γ. Παπανδρέου και Κ. Καραμανλή...

Ο τελευταίος μάλιστα, με τη βαριά πολιτική κληρονομιά από τον θείο του, πουλά και ξεπουλά ΟΤΕ και ΔΕΗ στις "Πανγερμανικές" Deutsche Telekom και RWE, και δεν τολμά να πει στη Γερμανία ότι όποιος θέλει δουλειές και επενδύσεις στην Ελλάδα πρέπει πρώτα να πληρώσει αυτά που χρωστάει!

Όπως έκαναν οι ΗΠΑ, το 1999, για να εγκρίνουν την Κοινοπραξία της Αμερικανικής Crysler, με την Γερμανική Daimler-Benz, ΥΠΟΧΡΕΩΣΑΝ -ΣΑΝ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ - ΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΒΑΛΕΙ Σ Υ Μ Π Λ Η Ρ Ω Μ Α Τ Ι Κ Ε Σ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ στους Εβραίους της Αμερικής που είχαν επιζήσει από τα Γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης!

Το ίδιο και το ΠΑΣΟΚ το 1999, αντί να πει στην "Hochtief", να πληρώσει η Γερμανική κυβέρνηση την κατασκευή του "El Venizelos", από αυτά που χρωστάει στον Ελληνικό λαό, της έδωσε και το Managment ξεπουλώντας και τα συμφέροντα "Ολυμπιακής" ("Τεχνική Βάση" κ.λ.π.).

Διευθύνων Σύμβουλος στην "Hochtief", λέγεται πως είναι ο γιος του Γερμανού αρχιστρατήγου στον Β΄Π.Π. που κρεμάστηκε to 1946 στις φυλακές του Landahut με απόφαση του Διεθνούς Συμμαχικού Στρατοδικείου της Νυρεμβέργης ("Von Kaitel").

Ψιλά γράμματα αυτά για τους Έλληνες Κομπραδόρους...

Το "Σπήγκελ" γράφει τελευταία πως η Γερμανική κυβέρνηση σκέπτεται να προσφύγει "για αυτή την αδικία" της Ιταλικής δικαιοσύνης στο ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΧΑΓΗΣ! Ποιος(;), η Γερμανία!

Αυτό που θα έπρεπε να κάνει δηλαδή η Ελλάδα, σαν κράτος να προσφύγει στη ΧΑΓΗ για την άρνηση της Γερμανίας να καταβάλει Επανορθώσεις-Αποζημιώσεις, και κάθε χώρα που είχε υποστεί την Ναζιστική λεηλασία, για να καταγγείλουν την καταρράκωση του Διεθνούς Δικαίου από την Γερμανία, η οποία αρνήθηκε να ονομασθεί, ΟΠΩΣ ΕΠΡΕΠΕ, η Συνθήκη Γερμανικής Ενοποίησης (Των 4ων "συμμαχικών" δυνάμεων + 2 Γερμανιών, 1990,) σε "ΣΥΝΘΗΚΗ ΕΙΡΗΝΗΣ", και όχι απλά, όπως έγινε, σε " Συνθήκη Διακανονισμού των Ζητημάτων που Αφορούν τη Γερμανία"...

Οι Γερμανοί γνώριζαν πως εάν ονομαζότανε " Συνθήκη Ειρήνης", τότε, σύμφωνα με τις αρχές του "Διεθνούς Δικαίου", θα έπρεπε να προβλέπεται και η καταβολή "Πολεμικών Αποζημιώσεων" προς όλες τις χώρες που είχε υπό την κατοχή του το Γ΄Ράϊχ...

Πάντα σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο η σημερινή Γερμανία είναι ο " νόμιμος" (και ΑΞΙΟΣ θα πρόσθετα εγώ) "κληρονόμος" του Γ' Ράιχ με όλα τα δικαιώματα ΚΑΙ ΤΙΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΑΠΟΡΡΕΟΥΝ ΕΞ΄ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΓΕΓΟΝΟΤΟΣ!

Το "δώρο" αυτό τους το έκαναν οι "σύμμαχοι μας" στον Αντιφασιστικό πόλεμο ΚΑΙ Η "ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ" ΕΝΩΣΗ του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, εξασφαλίζοντας βέβαια άλλα οικονομικά – πολιτικά ανταλλάγματα σε βάρος κυρίως των λαών των Βαλκανίων που δεν είχαν αποζημιωθεί – δικαιωθεί.

IM MEMORIAM ΣΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΣΤΑΜΟΥΛΗ


Υ.Γ.

Πριν ένα χρόνο, ένα μεσημέρι στις αρχές Δεκέμβρη του 2007, πέρναγα μέσα σ΄ένα το αυτοκίνητο με την γυναίκα μου, τυχαία από το Κολωνάκι. Έξω από την Εκκλησία του Άγίου Διονυσίου είδα παρατεταγμένα πολλά στεφάνια. "Κάποιος μεγάλος" της είπα θα πέθανε. Ναι, μου απάντησε άραγε ποιος να είναι;

Την άλλη μέρα διάβασα στο διαδύκτιο πως "χθες έγινε η κηδεία του γνωστού δικηγόρου Γιάννη Σταμούλη...". Έμεινα άφωνος. Δεν πρόλαβα να αποχαιρετήσω έναν πράγματι ΑΞΙΟ Έλληνα ΠΟΛΙΤΗ. 'Έναν άξιο επιστήμονα - νομικό που έσωσε την αξιοπρέπεια ΚΑΙ ΤΙΣ ΜΝΗΜΕΣ των αδικαίωτων αγωνιζομένων Ελλήνων.

Σαν Νομάρχης Βοιωτίας και δικηγόρος κινητοποίησε του κατοίκους του Δίστομου για την υποβολή αγωγών διεκδίκησης αποζημιώσεων και κέρδισε ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΔΙΚΗ στο Πρωτοδικείο Λιβαδειάς με τα δυνατά επιστημονικά του επιχειρήματα! ΓΕΓΟΝΌΣ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ (!) "ΝΟΜΙΚΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ".

Στην συνέχεια προώθησε τις ΔΙΚΑΙΕΣ ΚΑΤΑΣΧΕΣΕΙΣ στα Γερμανικά ιδρύματα και υπεράσπισε στον Άρειο Πάγο την αρχή ότι δεν διαθέτει η Γερμανία δικαίωμα "Ετεροδικίας". Τεκμηρίωσε επιστημονικά, αναζήτησε όλες τις σχετικές αποφάσεις του "Διεθνούς Δικαίου" και κυρίως ΕΡΜΗΝΕΥΣΕ σωστά.

Δεν μπόρεσε βέβαια να αποτρέψει τις μεθοδεύσεις Κ. Σημίτη -Στ. Ματθία και τις αποφάσεις της πάντα " ανεξάρτητης" " δικαιοσύνης". Ταξίδεψε σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Δυτικής Ευρώπης για να μιλήσει για το Ολοκαύτωμα των Ελλήνων κατά τη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής. Μίλησε σε επιστημονικά συνέδρια Γερμανών αντιφασιστών.

Όμως προδόθηκε προσωπικά και πολιτικά, σχεδόν εκδικητικά, προφανώς προς ικανοποίηση και της Γερμανίας. Στις επόμενες Νομαρχιακές εκλογές (1999) το Σημιτικό πολιτικό κατεστημένο φρόντισε να μην εκλεγεί Νομάρχης Βοιωτίας! Αυτή είναι η Ελλάδα. Τα ίδια δεν έπαθε ο Κολοκοτρώνης και ο Μακρυγιάννης;;; Κλέφτες, ληστές και απατεώνες δεν τους έβγαλαν;;; Αυτό μας έλειπε να υπάρχει στην κεντρική πολιτική σκηνή της Ελλάδας ένας "εχθρός", "αντιγερμανός"!

Όμως ο αείμνηστος Γιάννης Σταμούλης προδόθηκε και ΠΟΛΙΤΙΚΑ, με πισώπλατα "Αριστερά" κτυπήματα.

Δεν είναι λίγες οι δηλώσεις κάποιων "Αριστερών", που δεν αναφέρω ονομαστικά για να μην βλάψω την "κοινή υπόθεση" σε ένα δίκαιο αίτημα, οι οποίοι δήλωναν πως :
"οι "Αριστεροί"και "Δημοκράτες" δεν χρησιμοποιούν τις ίδιες μεθόδους των Ναζιστών (!) - ΔΕΝ ΚΑΤΑΣΧΟΥΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΔΙΑΛΥΟΥΝ "ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ" ΙΔΡΥΜΑΤΑ ΟΠΩΣ ΤΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΓΚΑΙΤΕ..."

Τώρα το γεγονός ότι ΟΛΑ τα γερμανικά αριστερά κόμματα και κινήσεις καταγγέλλουν σχεδόν καθημερινά στα έντυπα τους τη δράση των Γερμανικών κρατικών και κομματικών ιδρυμάτων (Γκαίτε, Φρίντριχ - Έμπερτ, Νάουμαν, Αντενάουερ, Σάιντλ κ.α.) σαν προσπάθεια πολιτικής, οικονομικής ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ παρέμβασης στις χώρες του τρίτου κόσμου, όπως ΚΑΙ ΑΝΑΜΕΙΞΗΣ ΣΤΙΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΕΣ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΑΛΛΩΝ ΧΩΡΩΝ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ-ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ, δεν παίζει και μεγάλο ρόλο για ορισμένους "αριστερούς" Έλληνες "aestet" που παλεύουν για τη "συμφιλίωση", τη "λήθη", την "αγάπη" και το ξεπέρασμα των "προκαταλήψεων".

[FLASHBACK…

Το 1988, ο τότε διευθυντής της ΕΡΤ απαγόρευσε την προβολή ενός ντοκιμαντέρ της πρώην Ανατολικής Γερμανίας για την υπονομευτική δράση των Ινστιτούτων Γκαίτε στην Αφρική…]

Η παρέμβαση μου αυτή αφιερώνεται στη μνήμη του ακούραστου, συνεπή ριζοσπάστη δημοκράτη Γιάννη Σταμούλη, με τον οποίο είχα, στο θέμα αυτό, μια καλή σχέση συνεργασίας και αλληλοσεβασμού, αλλά ΚΑΙ στον Αργύρη Σφουντούρη ("ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΡΓΥΡΗ"), ένα από τα ορφανά παιδιά που επέζησαν της σφαγής του Διστόμου, μεγάλωσε στη συνέχεια στο ορφανοτροφείο Pestallozi της Ελβετίας, για να ακούσει - διαβάσει στην Τρίτη του ηλικία, πριν λίγα χρόνια, σε μια επίσημη επιστολή της Γερμανικής κυβέρνησης ότι :

"Συγγνώμη, κύριε Σφουντούρη, δεν δικαιούστε αποζημίωση για τα θλιβερά γεγονότα που συνέβησαν στον Β΄Π.Π., διότι η δράση των Γερμανικών στρατευμάτων στο χωριό σας, αποτελούσαν… "νόμιμα στρατιωτικά αντίποινα" για τη δράση ανταρτών..."

Εάν δινόντουσαν από την Γερμανία τέτοιες απαντήσεις, για τα Ναζιστικά "αντίποινα" και για το "δικαίωμα αποζημίωσης", σε πολίτες ή στις κυβερνήσεις του Ισραήλ, των ΗΠΑ, της Αγγλίας και της Ρωσίας, να είσθε βέβαιοι πως θα είχαμε μέχρι και διακοπή των διπλωματικών σχέσεων και προσωρινή "ανάκληση πρεσβευτών". Αλλά οι Γερμανοί γνωρίζουν. Στο Ελληνικό κράτος και τους πολίτες του δίνουν αυτές τις απαντήσεις…

Δεν υπάρχει πρόβλημα. "Ελέγχεται η κατάσταση".

Όμως έχουμε και μια ωραία δικαιολογία για την ένοχη συνείδηση μας :

Οι Έλληνες είμαστε γνωστοί για την ανωτερότητα και τη "μεγαλοψυχία μας", όπως και για την "λεβαντίνικη" (“LEVANTE”) ΕΜΠΟΡΙΚΗ ψυχή μας!

Και αυτό το γνωρίζουν οι Γερμανοί!

ΑΜΕΣΟ ΑΙΤΗΜΑ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ ΝΑ ΖΗΤΗΣΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑ – ΣΕ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΔΙΑΒΗΜΑΤΟΣ (1995) ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ Α.ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ – Κ.ΠΑΠΟΥΛΙΑ (ΤΟΤΕ ΥΠΕΞ-ΣΗΜΕΡΑ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ) ΤΗΝ ΕΝΑΡΞΗ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ ΟΦΕΙΛΩΝ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

ΟΠΟΙΟ ΜΕΓΑΛΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΕΡΓΟ ΘΕΛΗΣΟΥΝ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΟΥΝ ΓΕΡΜΑΝΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ – ΝΑ ΠΛΗΡΩΘΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ –ΣΑΝ "ΠΡΟΚΑΤΑΒΟΛΗ" ΤΩΝ ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΩΝ ΓΕΡΜΑΝΙΚΏΝ ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΕΩΝ

ΕΠΙΣΗΜΗ ΣΥΓΝΩΜΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΔΙΚΑΣΤΗΚΕ – ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΗΚΕ – ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΤΗΣ - ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ 800 ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ ΠΟΛΕΜΟΥ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΕΝΤΟΠΙΣΕΙ ΤΟ "ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΩΝ ΠΟΛΕΜΟΥ"

ΕΠΙΣΗΜΗ ΣΥΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΟΣΒΛΗΤΙΚΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΤΗΣ "ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ" ΟΤΙ ΟΙ ΣΦΑΓΕΣ ΑΜΑΧΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΛΕΗΛΑΣΙΕΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ "ΑΝΤΙΠΟΙΝΩΝ" ΤΟΥ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΑΠΟΤΕΛΟΥΣΑΝ "ΝΟΜΙΜΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΑ ΑΝΤΙΠΟΙΝΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΡΑΣΗ ΑΝΤΑΡΤΩΝ"

ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ – ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΒΟΥΛΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ (1959) ΜΕ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΣΤΑΜΑΤΑ Η ΔΙΩΞΗ ΚΑΙ Η ΕΚΔΙΚΑΣΗ ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΩΝ –ΟΠΟΤΕ ΠΟΤΕ ΒΡΕΘΟΥΝ ΚΑΙ ΕΝΤΟΠΙΣΘΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.


Δεν πρόκειται για θέμα "εκδίκησης". Ούτε ενδιαφέρει ποιος ζει ακόμα, ή αν ζει ακόμα σε τι ηλικία θα βρίσκεται σήμερα, ούτε ενδιαφέρει να εκτίσει κάποιους από αυτούς "ποινή φυλάκισης". Πρόκειται για κάτι πιο σοβαρό. Την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας. Είναι επίσης ζήτημα παιδείας για τον Ελληνικό και Γερμανικό λαό.

ΣΧΕΤΙΚΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΣΦΑΓΗΣ ΣΤΟ "ΔΙΣΤΟΜΟ" (10 Ιουνίου 1944) : http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=879866

Κυριακή 15 Ιουνίου 2008

Η Ινδία στο δρόμο της επανάστασης


Βάφεται κόκκινη


Του ΝΙΚΟΛΑ ΖΗΡΓΑΝΟΥ

Δυο δεκαετίες μετά την κατάρρευση του αποτυχημένου σοσιαλιστικού πειράματος οι κόκκινοι ξανάρχονται στο προσκήνιο, εκεί που χτυπάει η καρδιά του αναδυόμενου νέου κόσμου, στην Ασία. Η επικράτηση των μαοϊκών ανταρτών στο Νεπάλ είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου, καθώς η ιδεολογία του «Μεγάλου Τιμονιέρη» εξαπλώνεται στην αχανή γειτονική Ινδία με απρόβλεπτες συνέπειες για τη δεύτερη πολυπληθέστερη χώρα του πλανήτη.

Την ώρα που οι επίγονοι του Μάο υποκλίνονται στους χορηγούς της Ολυμπιάδας, τα πνευματικά του παιδιά δίνουν ένοπλη μάχη για την αγροτική επανάσταση.

Οι αντάρτες αυτοαποκαλούνται «Ναξαλίτες», από το όνομα ενός χωριού της Δ. Βεγγάλης όπου το 1967 ακτήμονες αγρότες εξεγέρθηκαν κατά των φεουδαρχών. Η εξέγερση κατεστάλη βίαια αλλά ο σπόρος της μεταρρύθμισης «έπιασε».

Μέσα σε δέκα χρόνια οι Ναξαλίτες κέρδισαν τις τοπικές εκλογές στη Δυτική Βεγγάλη και από τότε μέχρι σήμερα παραμένουν η κυρίαρχη πολιτική δύναμη. Στις τοπικές εκλογές της 20ής Μαΐου επιβεβαίωσαν την κυριαρχία τους και τα τελευταία χρόνια επέκτειναν την επηρροή τους σε 16 από τα 28 κρατίδια της Ινδίας, σε μια ζώνη που εκτείνεται από τα Ιμαλάια και το Νεπάλ έως την Αραβική Θάλασσα.

Ο «κόκκινος» διάδρομος

Ηδη τα διεθνή ΜΜΕ αποκαλούν την περιοχή δράσης των μαοϊκών ανταρτών «κόκκινο διάδρομο» και εκτιμούν ότι οι αντάρτες διαθέτουν 40.000 ένοπλους και 100.000 εφεδρικούς που εφορμούν από τις ζούγκλες κατά κυβερνητικών στόχων.

Τα τελευταία πέντε χρόνια σκοτώθηκαν πάνω από 7.000 άνθρωποι σε ένοπλες συγκρούσεις με τους Ναξαλίτες, τους οποίους έκθεση των ινδικών αρχών ασφαλείας χαρακτηρίζει ως τον μεγαλύτερο κίνδυνο για την εσωτερική ασφάλεια της χώρας.

Η απόρρητη έκθεση που παραδόθηκε στον πρωθυπουργό και αποκαλύφθηκε από τους «Τάιμς» του Λονδίνου υπογραμμίζει ότι η κυβέρνηση πρέπει να αρχίσει πολιτικό διάλογο με τους Ναξαλίτες και να κάνει γενναίες μεταρρυθμίσεις στον αγροτικό τομέα και επενδύσεις στην ύπαιθρο.

Η ραγδαία άνοδος της επιρροής των μαοϊκών είναι παράλληλη με την ξέφρενη ανάπτυξη της χώρας. Μια ανάπτυξη που παράγει τεράστιες ανισότητες και αφορά τα μεσαία στρώματα των πόλεων.

Σύγχρονοι δουλοπάροικοι

Ομως, η καρδιά της Ινδίας, τα εκατοντάδες εκατομμύρια των πάμφτωχων αγροτών που ζουν σε συνθήκες δουλοπάροικων, βλέπουν τους φεουδάρχες να πλουτίζουν ενώ οι ίδιοι ζουν με λιγότερο από ένα δολάριο την ημέρα.

Χρεωμένοι και υπό το βάρος δρακόντειων νόμων οι πένητες Ινδοί αναζητούν τον δικό τους Σόλωνα που θα τους απαλλάξει από τον μεσαίωνα και θα τους δώσει ελπίδα για μια αξιοπρεπή ζωή. Η πρόσφατη επισιτιστική κρίση και οι αλματώδεις αυξήσεις στα τρόφιμα δίνουν νέα όπλα στην ιδεολογική φαρέτρα των ανταρτών.

Ηδη οι Ναξαλίτες έχουν «απελευθερώσει» τεράστιες περιοχές στη δυτική και την κεντρική Ινδία, έχουν επιβάλει λαϊκά δικαστήρια και πραγματοποιούν συχνές επιθέσεις κατά φεουδαρχών και αστυνομικών σταθμών. Σε πολλές περιοχές απολλοτριώνουν τη σοδειά που κατάσχεσαν οι προύχοντες έναντι χρεών και την αποδίδουν πίσω στους αγρότες.

Η κυβέρνηση αντιμετωπίζει με δέος την κόκκινη απειλή. Την αντιμετωπίζει, όμως, όχι ως κοινωνικό και πολιτικό φαινόμενο, αλλά ως πρόβλημα «εσωτερικής ασφάλειας».

Από την πλευρά τους, οι αντάρτες έχουν καθαρούς στόχους, που συνοψίζονται στην εξάλειψη της φεουδαρχίας, την αγροτική μεταρρύθμιση, την αναδιανομή γης στους ακτήμονες, την απαλλαγή των μη προνομιούχων από τα χρέη αλλά και τον αγώνα κατά της παγκοσμιοποίησης και της άνισης αναδιανομής του πλούτου.


ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 15/06/2008

Σάββατο 14 Ιουνίου 2008

Μάχη για τη γη στη Γουατεμάλα

La Florida - Μια ιστορία μεταξύ καφέων και ονείρων που συναντά την πραγματικότητα στη Γουατεμάλα

του Johan Högberg

17 Ιουλίου 2007


Το αγρόκτημα La Florida βρίσκεται λιγότερο από μία ώρα μακριά από την πόλη Κολόμπα της περιφέρειας Κουεντζαλντένανγκο της δυτικής Γουατεμάλας. Στην μέση μεταξύ βουνού και θάλασσας, οι πλαγιές και το εύκρατο κλίμα της περιοχής προσφέρουν εξαιρετικές προϋποθέσεις για καλλιέργεια καφέ και αυτό δεν είναι μυστικό. Η Κολόμπα στεγάζει εκατοντάδες φυτείες καφέ. Από όλες τις κατευθύνσεις ξεπροβάλλουν καφέες με τα γυαλιστερά πράσινα φύλλα τους σε διατεταγμένη σειρά. Το La Florida είναι μία μεταξύ πολλών, αλλά ενώ οι περισσότερες από τις φανταχτερές φυτείες χαρακτηρίζονται από συγκεντρωτική ιδιοκτησία, το La Florida διοικείται από τους ίδιους τους αγρότες. Ο δρόμος για να επιτευχθεί αυτό δεν ήταν στρωμένος με τριαντάφυλλα, παρά προηγήθηκε σκληρός αγώνας. Ο Johan Högberg, παρατηρητής για την ειρήνη για λογαριασμό του χριστιανικού ειρηνιστικού κινήματος, κάνει αναδρομή στο παρελθόν και ξετυλίγει το νήμα.

Η ιστορία του κοινωνικοποιημένου αγροκτήματος La Florida ξεκινά ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του 80. Η Γουατεμάλα βρίσκεται εν μέσω ενός σκληρού εμφυλίου πολέμου και η κατάσταση για τους μικρούς αγρότες χαρακτηρίζεται από καταπίεση και αντιξοότητες. Οι εργασιακές σχέσεις στις μεγάλες ιδιωτικές φυτείες καφέ είναι σκληρές με χαμηλούς ή συνήθως ανύπαρκτους μισθούς. Οι εργάτες που προσπαθούν να οργανωθούν μπαίνουν στη μαύρη λίστα και κατηγορούνται για συνεργασία με ομάδες ανταρτών, ένα θανάσιμο αδίκημα για την εποχή αυτή.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες όμως ξεπηδά η οργάνωση εργατών γης SCIDECO (Ένωση για την Ανάπτυξη της Κολόμπας), η πρώτη προσπάθεια να συσπειρώσει τους μικρούς αγρότες σε συλλογικό αγώνα για κοινωνικοποίηση της γης. Δεν είναι καθόλου εύκολη αυτή η αποστολή που έχει αναλάβει η οργάνωση και τα χρόνια περνούν χωρίς η δουλειά να αποδίδει καρπούς. Η ειρηνευτική συμφωνία έληξε το 1996 με ωραίες υποσχέσεις για εστίαση σε ανθρώπινα δικαιώματα και την κατάσταση του ντόπιου πληθυσμού αλλά λίγα από τα λόγια αυτά έγιναν πράξη. Η SCIDECO θεωρεί ότι είναι αναγκαίες περισσότερο δραστικές μέθοδοι ώστε να δημιουργηθεί πολιτικό κίνημα.

Το αντικείμενο της νέας στρατηγικής της οργάνωσης γίνεται το αγρόκτημα La Florida, μια φυτεία καφέ που, ύστερα από την κρίση του καφέ που γονάτισε τους ιδιοκτήτες του, δόθηκε στην τράπεζα και έμεινε αχρησιμοποίητο για εφτά χρόνια. Η SCIDECO πραγματοποιεί κατάληψη του αγροκτήματος και είκοσι οικογένειες εγκαθίστανται σε αυτό.

Αυτή την εποχή η οργάνωση δυναμώνει με νέα μέλη. Αυτά προέρχονται από μια περιοχή στη γειτονική περιφέρεια του San Marcos όπου οι εργασιακές σχέσεις έχουν χειροτερέψει ακόμα περισσότερο λόγω του εντεινόμενου κινδύνου κατολισθήσεων. Με μια αύξηση στον αριθμό των μελών του, η SCIDECO ελπίζει ότι θα μπορούσε να βελτιώσει την θέση του στις διαπραγματεύσεις για τη γη. Μια συνεργασία ξεκινά με σκοπό να ευνοηθούν και οι δύο πλευρές. Την εποχή που η διαμάχη για τη αγορά εξελίσσεται, οι οικογένειες από το San Marcos συνεχίζουν να υποστηρίζουν τους καταληψίες, που ζουν κάτω από δύσκολες συνθήκες, με φαγητό και επιπλέον εργασία.

Ύστερα από δυο γεμάτα χρόνια αγώνα στο αγρόκτημα και διαρκείς γύρους στα τραπέζια των διαπραγματεύσεων η SCIDECO πέτυχε τελικά λίγα πράγματα μέσω μια συμφωνίας με την κυβέρνηση και την τράπεζα που έχει το La Florida στην ιδιοκτησία της. Τον Απρίλιο του 2005 η SCIDECO αγοράζει το La Florida με τη βοήθεια ενός κρατικού δανείου 6 εκατομμυρίων κορόνων (660 χιλιάδες ευρώ), ένα σημαντικό ποσό για μια αγροτική ένωση στη Γουατεμάλα. Η κυβέρνηση εκφράζει την υποστήριξή της για το σχέδιο, υπόσχεται μέτρα για να βελτιώσει τη δημόσια υγεία και τις δυνατότητες εκπαίδευσης για τους νέους ιδιοκτήτες της γης. Ο Virgilio Pérez, ηγέτης της SCIDECO, υπογραμμίζει ότι η αγορά δεν είναι ο τελικός σκοπός παρά μάλλον το εναρκτήριο λάκτισμα στο δρόμο της ανάπτυξης. Τώρα είναι που ξεκινά.

Το La Florida γίνεται σύντομα τόπος προορισμού και οι άποικοι φτάνουν γρήγορα τις ενενήντα οικογένειες. Σε κάθε μία από αυτές παραχωρείται μισό εκτάριο γης για ιδία χρήση, γη που πολλοί αφιερώνουν στην καλλιέργεια καλαμποκιού, φασολιών καθώς και στην εγκατάσταση μεμονωμένων μπανανιών και άλλα οπωροφόρων δέντρων. Το μεγαλύτερο μέρος της γης λειτουργεί όμως υπό συλλογική εργασία∙ εκεί ο οργανικός καφές θα αποτελέσει τη βασικότερη σοδειά και πηγή εισοδήματος.

Η φυτεία εκκαθαρίζεται με σκοπό την καλλιέργεια παλιών και νέων φυτών, αποφασίζεται το συλλογικό ωράριο υπό το οποίο κάθε μέλος οφείλει να εργαστεί. Η αισιοδοξία είναι μεγάλη. «Το ιστορικό αυτό συμβάν δείχνει ότι θα λύσουμε τα προβλήματα στη Γουατεμάλα μέσω ενός ξεκάθαρου και σαφή διαλόγου» λέει ο Juan Tuyuc, αντιπρόσωπος του αγροτικού συνασπισμού Plataforma Agraria.

Τώρα όμως, δύο χρόνια μετά την αγορά, η μελωδία έχει αποκτήσει ένα βαρύ τόνο. Φαίνεται ότι μια δυσοίωνη διαμάχη έχει φουντώσει όπου μια μεγάλη ομάδα, πρώην μέλη από το San Marcos, αποχώρησαν από τη SCIDECO για να σχηματίσουν μια ξεχωριστή οργάνωση, την ACAFLOR (Ένωση Comunitaria Agraria La Florida). Το μεγαλύτερο εμπόδιο είναι η κατανομή της γης μεταξύ των οικογενειών-μελών. Ενώ τα μέλη της SCIDECO θέλουν να τη διοικήσουν συλλογικά, η ACAFLOR θέλει να την κατανείμει ατομικά στα μέλη.

«Όταν αγοράσαμε τη γη υπήρχε συμφωνία ότι θα καλλιεργούνταν συλλογικά μέσω της SCIDECO αλλά η άλλη ομάδα το αρνήθηκε» λέει η Rosaura Perez από τη SCIDECO. «Έχουμε λοιπόν, ένα δάνειο που πρέπει να πληρώσουμε αλλά δεν θέλουν πια να το παραδεχτούν. Αρνούνται να συνεργαστούν και μας δημιουργούν μεγάλα προβλήματα. Σε εμάς που αγωνιστήκαμε τόσο σκληρά για αυτήν εδώ τη γη». Περιγράφει πώς η ACAFLOR έχει ιδιοποιηθεί ένα μεγάλο μέρος της φυτείας καφέ της κοινότητας και ακόμα έχει χρησιμοποιήσει μεθόδους καταστολής στην περιοχή. «Αυτό μας καθυστερεί πολλά χρόνια μέχρι να καταφέρουμε να πραγματοποιήσουμε οικολογική καλλιέργεια ξανά», αναστενάζει.

Ο Faustino Pérez από την ACAFLOR ωστόσο, βλέπει τα πράγματα από άλλη σκοπιά. «Μας προσκάλεσαν στο La Frorida», μου εξηγεί. «Προκειμένου η κυβέρνηση να πραγματοποιήσει την αγορά απαιτούνταν 231 οικογένειες στην οργάνωση και αυτό ήταν μακράν περισσότερο από τον αριθμό μελών που η SCIDECO μπορούσε να εξασφαλίσει. Εμείς στο San Marcos βρισκόμασταν σε κατάσταση ανάγκης και είδαμε το La Florida σαν ελπιδοφόρο διέξοδο. Προσχωρήσαμε στην οργάνωση και συνεισφέραμε στη στήριξη των οικογενειών που κατοικούσαν εδώ στην κατειλημμένη γη».

Γιατί όμως τώρα αυτή η ασυμφωνία; Τα έγγραφα της αγοράς επισημαίνουν σαφώς ότι το La Florida ανήκει στη SCIDECO και όχι σε μεμονωμένα μέλη. Η οργάνωση έχει ακόμα ένα χρέος ως αποτέλεσμα της αγοράς.

«Έχουμε επίγνωση αυτής της κατάστασης καθώς και ότι έχουμε ένα χρέος να πληρώσουμε», λέει ο Faustino. «Γι’ αυτό έχουμε προτείνει να μοιραστεί η γη μεταξύ της ACAFLOR και της SCIDECO ώστε να μπορούμε να την καλλιεργήσουμε με τον τρόπο που μας βολεύει καλύτερα. Όσο εργαζόμασταν για την κολεκτίβα είχαμε μικρές δυνατότητες να καλλιεργήσουμε τη γη για ιδίαν χρήση. Δεν είχαμε κανένα δικό μας εισόδημα, καθόλου πόρους για να αγοράσουμε φαγητό και πολλοί αρρώστησαν. Προσπαθήσαμε να προωθήσουμε μια πρόταση όπου η εργασία θα συντελούνταν περισσότερο ατομικά και λιγότερο για την κολεκτίβα αλλά η SCIDECO δεν δέχτηκε. Όταν αργότερα ανακαλύψαμε ότι μόλις και μετά βίας υπήρχαν κάποια λεφτά στο λογαριασμό του συνεταιρισμού, χάσαμε την υπομονή μας. Για τι πράγμα είχαμε τότε δουλέψει; Ήμασταν απλούστατα αναγκασμένοι να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας, να ιδιοποιηθούμε ένα κομμάτι της φυτείας καφέ».

Η SCIDECO κατηγορείται για υπεξαίρεση χρημάτων και διακρίσεις εις βάρος ανθρώπων από το San Marcos, αλλά δείχνει από την πλευρά της τη συμφωνία στο συμβόλαιο αγοράς και τηρεί πιστά την κολεκτιβιστική ιδέα. Η διαμάχη παίρνει σύντομα διαστάσεις και κατά το τέλος του Ιουλίου 2006, περίπου ένα χρόνο μετά την αγορά, τα μέλη της που προέρχονταν από την κοινότητα του San Marcos εγκαταλείπουν τη διοίκηση του συνεταιρισμού και σχηματίζουν την ACAFLOR. Επιπλέον, λίγο αργότερα παίρνουν τα παιδιά τους από το κοινό σχολείο. Ένας κύκλος από διαπραγματεύσεις και λοιδορίες αρχίζει μεταξύ από των δύο ομάδων. Η ατμόσφαιρα είναι τεταμένη και τόσο απειλές όσο και βία εμφανίζονται στο προσκήνιο.

Το Υπουργείο Εσωτερικών της Γουατεμάλας πραγματοποιεί μια επίσκεψη στη La Florida το Δεκέμβριο του 2006 και διαπιστώνει ότι από τις 231 οικογένειες που σύμφωνα με τα έγγραφα αγοράς όφειλαν να βρίσκονται στο μέρος αυτό, δεν βρίσκονταν ούτε οι μισές. 26 οικογένειες υποστηρίζουν τη SCIDECO ενώ 61 οικογένειες είναι με την αντιπολίτευση. Δώδεκα οικογένειες ζουν στην περιοχή αλλά δεν βρίσκονται στην αρχική λίστα των ονομάτων, πέντε συμπαρατάσσονται με τη SCIDECO και εφτά με την ACAFLOR. Άρα λοιπόν, που αρχίζει πραγματικά το δίκαιο και το άδικο σε αυτό εδώ το κουβάρι;

Οι άνθρωποι στη La Florida έχουν ένα προνόμιο ότι έχουν γη στο όνομά τους αλλά μπορούν πράγματι να ισχυριστούν ότι την κατέχουν; Πρώτα και κύρια ελλοχεύει ένα μεγάλο τραπεζικό δάνειο στο παρασκήνιο. Πώς θα μπορούσε να αποπληρωθεί; Με τι έσοδα; Οι τιμές του καφέ είναι χαμηλές, η υποστήριξη από την πλευρά του κράτους ανεπαρκής. Οι υποσχέσεις που η κυβέρνηση έδωσε σχετικά με την αγορά γης δεν έχουν εκπληρωθεί, στην περιοχή δεν υπάρχει προσωπικό για παροχή υπηρεσιών υγείας και τα σχολεία συντηρούνται χωρίς κρατική βοήθεια.

Είναι λογικό να αναμένουμε ότι οι αγρότες στη La Florida, εκ των οποίων οι περισσότεροι ζουν κάτω από το όριο της φτώχιας, θα αρκεστούν με τη μικρή εν ίδει βοηθείας στήριξη που έχουν πάρει και τώρα έχουν αφεθεί στη μοίρα τους;

Η διαμάχη για τη γη δεν είναι κάτι που προέκυψε χτες στη Γουατεμάλα. Είναι μια άδικη διανομή που μετρά αιώνες στο χρόνο, μια δομική καταπίεση που δεν εξαφανίζεται με μια χειραψία ή με μια εμπορική συναλλαγή, η οποία το ίδιο εύκολα θα μπορούσε να είναι απλά ένα πυροτέχνημα δήθεν καλής θέλησης από την πλευρά της κυβέρνησης. Η κοινωνία γεννά το λαό και η La Florida δεν είναι μια όαση σε μια ασταθή και απελπισμένη Γουατεμάλα, είναι ένα λουλούδι που φυτρώνει σε μια φτωχή γη και με μικρά περιθώρια να επιζήσει και να εξαπλώσει τους σπόρους του.